Oude Pijn

In het contact met je partner krijg je niet waar je op hoopt. Of wat je zelfs verwacht. Bevestiging, bemoediging, erkenning, vertrouwen, onvoorwaardelijke liefde….. In plaats daarvan krijg je bijvoorbeeld te horen: ‘Ik heb wat afstand nodig.’ Je partner ervaart de relatie als verstikkend. Of jij hebt het gevoel dat je partner dat zo ervaart. Bij het horen van de woorden ‘afstand nemen’ sluit je hart. Je denkt: ‘Mijn partner wil mij verlaten.’ Je voelt afwijzing. En in je achterhoofd galmt het oordeel over jezelf: ‘Ik voldoe niet (meer). ‘

Verlatingsangst en bindingsangst

Maar in jouw overlevingsstrategie is geen ruimte om deze gevoelens werkelijk toe te laten en ze op hun werkelijke waarde te beoordelen. Jouw primaire respons om jezelf te beschermen is: vertrekken. 'Als jij mij niet meer wilt, dan wil ik jou ook niet meer.' De dynamiek van angst voor binding en verlating is hier in volle gang. Het resultaat: twee ontredderde mensen die elkaar niet meer begrijpen. Is dit nodig? Nee. Er bestaat een recept om het anders te doen. Een recept met als belangrijkste ingrediënt: de moed om naar jezelf te kijken. Dit geldt zowel voor de een als voor de ander.

Geboden en verboden gezin van herkomst

Je weet natuurlijk dat alles wat jij verbaal dan wel non-verbaal uitwisselt met de ander triggers oplevert. In het bovenstaande voorbeeld is de trigger: vertrekken. Maar het had ook boosheid of verdriet kunnen zijn. Het is maar net wat er mag zijn. Ik kom uit een gezin waarin het harmoniemodel werd aangehangen. Dus boos worden was er niet bij. En verdriet paste niet in het positieve denken waarmee ik ben opgevoed. Weglopen, dat werd nog wel geaccepteerd. Door niet te gaan huilen of boos te worden, behield ik als kind (en vanuit de denkwijze van het kind) in elk geval de liefde van mijn ouders. Bedenk maar eens wat jij doet, als jij geraakt wordt. En welke geboden en verboden uit jouw gezin van herkomst hier een rol spelen.

Emotioneel beschikbare ouders

Het is ook boeiend om te onderzoeken waarom je nou zo geraakt wordt. Vaak ligt het antwoord verscholen in een ervaring uit je kindtijd. In de hechting met je ouders of een ouderfiguur. In hoeverre waren je ouders emotioneel beschikbaar voor jou? Waar verlangde je als kind naar wat je niet hebt gekregen? Wat heb je zo gemist in het contact met je ouders? Misschien zorgde jij onbewust en in emotioneel opzicht wel meer voor je ouders, dan zij voor jou. Welke andere ervaringen zijn er geweest met ex-partners of in vriendschappen of in de relatie met een broer en/of een zus? Het heeft allemaal invloed op hoe jij reageert op een (onschuldige) boodschap van een ander.

Patronen

Waar het uiteindelijk allemaal om draait is: oude pijn. In de omgang met elkaar, raken mensen voortdurend aan elkaars oude pijn. Dit geldt zowel in partnerrelaties als in professionele relaties. Als je dit niet in de gaten hebt, reageer je altijd en onbewust vanuit een stuk onverwerkt verleden. De kunst is om dit verleden te integreren. Dus niet ervan weglopen, maar juist ernaar kijken en opnieuw ervaren hoe het was. Zo kun je dit deel van jou omarmen en het een plek geven en voor jezelf de mogelijkheid creëren om voortaan op een meer effectieve manier te reageren. Niet vanuit overleving en een vroeg in je jeugd geschreven levensscript inclusief de patronen die daarbij horen, maar vanuit autonomie: (zelf)bewust, spontaan en intiem.

Er bestaan veel mooie boeken over de zichtbare en onzichtbare krachten die spelen in relaties. Als je meer wilt weten over de dynamiek van angst voor verlating en binding in partnerrelaties en hoe oude pijn hierin een rol speelt, lees dan Liefdesbang van Hannah Cuppen. Hier te bestellen of in de boekwinkel bij jou om de hoek.

Heb je naar aanleiding van dit voorbeeld een vraag, neem dan contact op via cees@ceestenthije.nl of 06-50693901.