Echt contact maken
Contact maken. En dan ook nog eens wérkelijk contact maken, op de laag van het gevoel. Voorbij de koetjes en de kalfjes. Voorbij het Ego. Dat kan moeilijk zijn. Want er is zóveel dat werkelijke communicatie in de weg kan staan. Patronen, projecties, loyaliteit, schuld, schaamte, boosheid, controle, wantrouwen en gevoelens van onveiligheid. Maar ook de angst om iemand te verliezen als je jezelf laat zien, angst voor verlating, angst voor afwijzing, angst voor verstikking, angst om jezelf in iemand te verliezen…
Communicatie
Voor contact met de ander is eerst contact met jezelf nodig. Zelfverbinding. Verbinding met jouw persoonlijke thema’s en patronen. Jouw worstelingen die je ontmoet – of ontmoet hebt – in de stroom van het leven. Met dat wat je liever niet laat zien van jezelf. Jung noemde dat zo mooi ‘schaduwwerk’. En verbinding met dat wat je altijd doet, maar wat niet altijd iets meer voor je oplevert. Behalve bijvoorbeeld afwijzende reacties van je omgeving en gevoelens van eenzaamheid omdat je niet meer bereikbaar bent. En je weer kunt zeggen: ‘Zie je wel er is niemand voor mij. Ik sta er alleen voor.’ Oftewel jouw belemmerende patronen die je al vroeg in jouw levenslijn hebt ontwikkeld en hebt gebouwd op ervaringen, interpretaties, besluiten en overtuigingen. Verbinding maken betekent dan dat je terug gaat kijken naar de oorsprong, de bronnen van jouw patronen en thema’s. En deze vastpakt, nog eens doorleeft en ze erkenning geeft (ze waren er immers niet voor niks) om ze vervolgens te kunnen loslaten en er iets anders voor in de plaats te stellen. Een ander besluit, een andere bekrachtigende overtuiging waarmee jij jezelf in de wereld kunt zetten. Zodat je niet meer gebonden bent aan het verleden.
Geef je grenzen aan
Heb je contact hiermee? Dan snap je beter wat je doet en waarom, en heb je wellicht ook een beeld bij hoe je wilt dat het is in de toekomst. En met deze (opnieuw doorleefde) kennis en ervaring snap je de ander wellicht ook beter. Dan zie je dat jouw partner, collega, broer of zus, zoon of dochter, vriend of vriendin ook maar worstelt met zijn of haar patronen en schaduw. En in dat besef kun je beginnen met het wegnemen van datgene dat tussen jou en de ander in staat. Dan komen ook die momenten dat je kunt zeggen tegen iemand (als je weer eens heel erg boos bent bijvoorbeeld): ‘Zeg, als dit gebeurt of als jij zo doet dan raakt dat aan iets bij mij waar ik bang voor ben. Ik word boos om mijzelf te beschermen. Iets van mij en niet van jou.’ Of woorden van gelijke strekking. Want ik snap ook wel dat als je geraakt wordt, je er niet even zo’n zin uitflapt. Of je zegt niks, laat je je boosheid niet zien, omdat je deze weet thuis te brengen en achter je te laten. Omdat je weet dat het iets van jou is en niet van die ander. Hiermee is overigens niet gezegd dat het niet okay is om je boosheid wel te laten zien. Boosheid is soms nodig om je grenzen aan te geven.
Zielsniveau en communicatie
Contact maken is aanraken en aangeraakt worden. Op de externe grenzen (rakend aan de integriteit van het eigen lichaam) en op de interne grenzen (rakend aan het eigen zelfbeeld). Contact maken kan verbaal, non-verbaal, fysiek en op zielsniveau. Voor contact maken is vooral kwetsbaarheid nodig: het opheffen van grenzen met alle risico’s die daarbij komen. Contact is kortom een heel boeiend onderwerp.
